Wilders wint massaal bij de verkiezingsuitslag in Nederland. Ik heb het aan me voorbij laten gaan maar toch was ik onder de indruk van de angst onder de Nederlander. Dat je VVD stemt snap ik, iedereen ziet zijn spaarsaldo graag groeien maar verder moet je niet veel met rechts te maken hebben vind ik.
“Waar ken ik die Wilders toch van?” dacht ik nadat ik hoorde dat ze 37 zetels verovererd hadden. Nou, afgezien van zijn kapsel herinner ik me vooral zijn statement over “minder Marokkanen.” Dat is tegelijkertijd ook zijn gansche oevre en de Nederlander gaat massaal terug naar voor-oorlogse verhoudingen zonder daarbij te beseffen dat de wereld allang een “global village” is, en dat deze houding niet past bij de moderniteit. Straks gaan we gewoon weer terug naar berenvellen en speren als het aan Wilders ligt. “Verdeel en heers,” moet hij gedacht hebben en voilá het werkt, de Nederlander likt zijn gat.
Nu wil het toeval dat ik ooit in Spanje was, en dat is eigenlijk de clou van dit verhaaltje. Ik woonde daar enkele maanden aan het strand na het beëindigen van de Camino en daar kwam ik Maryam tegen. Door wat stommiteiten aan mijn kant was ik mijn pinpas kwijt maar omdat ik toch echt geen zin had om te vertrekken had ik besloten rond te komen van wat bedelen. Een stokbrood van die, wat euros voor wijn die, en nog wat dubbeltjes voor een sinaasappel van een ander. Het ging best eigenlijk, sigaretten, dát was lastig maar ook daar viel vaak wel een mouw aan te passen.
Goed Maryam dus, ze had me zien zitten en nieuwsgierig als ze was knoopte ze een praatje aan. Vanaf dat moment was ze mijn vakantieliefde. Ze wilde me helpen, had graag samen met mij een appartementje gehuurd, en verzorgde me wat omdat ik al weken geen badkamer gezien had en me alleen in zee waste.
Kortom, ze was lief, zacht, en genereus. Én, dus ook heel erg Marokkaans ook al had ze een Spaans paspoort. Liefde heeft helemaal geen nationaliteit blijkt, en dat zal Wilders nooit snappen. Verder heeft dit verhaal niet echt een punt behalve dan dat ik als wereldburger me zorgen maak over de liefde onder het PVV-beleid.
Als food-enthusiast wil ik u ook graag nog even attenderen op het feit dat ze óók in Marokko verstand hebben van lekker eten! Klik niet op de volgende link als u Wilders-sympathieën heeft. In dat geval kunt u beter naar Snackbar Joost voor een echte Kwekkeboom-kroket.