Zes uur ’s ochtends. Zowaar vredig kunnen slapen. De laatste tijd heb ik zo wat last van demonen. Van die alledaagse die je het plezier in het leven niet gunnen. Lastige dromen, verwarrende gedachten. Je zou dus kunnen zeggen ik niet helemaal mijzelf ben. Ach, het kan me wat, het zijn slechts onzekerheden. Ik ben wat vermoeid de laatste tijd dus het is natuurlijk dat ik aan mijzelf twijfel. Of ik die twijfels nu echt moet wijten aan demonen weet ik niet. Een christen zou misschien zeggen van wel, mijn atheïstische alter ego (een dokter) zou zeggen van niet. Ik heb die twee maar gescheiden. In mijn hart ben ik Christen maar in mijn intellect ben ik een dorre, verdorven atheïst. De éen gelooft, de ander lost alles met wetenschap. De enige compromis die ik kon sluiten. Hoor graag uw gedachten over geloof in deze moderne tijd.
Tabee!