Poetry (NL)
13 Februari 2024
Mijn stoffige geest is een bibliotheek
Waar vrijwel nooit iemand komt
Mijn geliefde is de eerste bezoeker in jaren
En loopt nu met een kaarsje door de gangen
29 Januari 2024
Ze speelt piano
Het huis vult zich met klanken
Een melancholisch geluid
Het raakt de ondertonen van mijn ziel
Jeanne Samary van Renoir kijkt me aan
We hebben urenlange conversaties
Ze is een meisje vol geheimen
We zijn intiem
Het huis hangt vol kunst
De boekenkasten staan vol
Ik ben in de hemel
Als verlichte barbaar
Wellicht niet geheel op mijn plek
Maar toch ook weer wel
26 Januari 2024
Vroeger wist ik meer
Als kind wist ik alles
Vol van geloof
Vertrouwen in de wereld
Nu ben ik ouder
En weet ik niks meer
Mijn kennis schiet te kort
En ik voel me hulpeloos
Een genadige godin staat me bij
Maar ik ben oprecht bang
Alles wat ik dacht te weten
Het blijkt waardeloos te zijn
Ik ben vol twijfels
De lezer weet het
Maar ik zing mijn lied
Zo vals als wat maar ik zing
25 Januari 2024
Ik kan de grond hier wel kussen
De heilige tempel van Pallas Athena
Verscholen tussen de stervelingen
In een dorp waar niemand zich druk maakt
Vertier is er niet op wat cafe’s na
Kunst en cultuur staan ook niet op het menu
Maar er is liefde, harmonie, eendracht
En dat maakt alles hier goddelijk
Vijfendertig jaar mens zijn
Vijfendertig jaar planeet aarde
Wat heeft het met mij gedaan
Wie ben ik geworden?
Ik had me graag willen scholen
In de kunsten, AI, iets praktisch
Het bleef bij dromen
Maar deze godin laat me niet ongemoeid
De kunsten
Altijd weer de kunsten
Even geen bad guy zijn
Zielenroerselen aanraken
In mijn hart een gebed voor vrede
Wat tijd met de beminnelijkste
Een ongestoord samenzijn
Met rust gelaten door de wereld
Die wereld die zich verliest in waanzin
God, laat het niet mijn waanzin zijn.
24 Januari 2024
Thalia
Dochter van Zeus
Gezegende Muze
Ik herinner me je jongensachtige lach
Een lach vol branie
Twee hagelwitte voortanden
Waarmee je de wereld bespotte
Je houding vol bravoure
Een getekend lichaam
Het lijden ingekerfd
Je bent er niet meer
Je woorden zijn er nog wel
Goed kende ik je niet
Jij mij wel
Je vond me leuker zonder wiet
Die woorden malen in mijn hoofd
Maar lieve Thalia
Mijn eigen oogst wacht nog
Heb wat geduld
Maar om jou te eren
Confronteer ik de wereld nuchter
Zover ik kan
Je stapte in het duister
Daar waar ik niet kan volgen
Nooit meer zal ik je spreken
Maar een Muze is eeuwig
Zo ook gij Thalia
22 Januari 2024
De lucht is blauw
De zon straalt
Ze danst
En in mijn hart gaat het licht branden
Mijn humeur wordt weer hemelsblauw
Zoals het was
Zoals het hoort te zijn
21 Januari 2024
Waar zijn ze toch gebleven?
Die idyllische jaren van de jeugd
De onbezonnen jongensdroom
Toen alles kon en mocht
Maar waar is de droom?
Wat is het resultaat?
Droomde ik hiervan?
Ben ik “groot” geworden?