Sinds kort ben ik gaan samenwonen. Het is fantastisch, gezellig, bevredigend, helend, spannend, leerzaam en nog meer van dat soort dingen.
Ze is dus vegetariër (of zo goed als). Nu speelde ik al langer met het idee om dat ook te worden dus eigenlijk komt het mij erg goed uit. Ik had gewoon een duwtje nodig.
Een aantal jaren geleden stonden ze daar dan. De wereldverbeteraars op het station in maskers met tablets waarop het dierenleed expliciet te zien was. Je hoort schreeuwende varkens, ziet de erbarmelijke omstandigheden waarin kippen leven en nog meer van dat soort fratsen. Ik voelde me schuldig en maakte uit schaamte maar een misplaatste grap dat vlees eten dan wellicht erotisch was of iets dergelijks.
Ik moet me er nog wat in verdiepen maar ja, hoeveel vlees heeft een mens nu precies nodig om die essentiële voedingsstoffen binnen te krijgen? Vast niet elke dag.
Ik houd van vlees, het is echt een delicatesse. Dat ik het opgeef heeft alles te maken met de manier waarop het geproduceerd wordt. Ik heb geen ethisch bezwaar bij het doden van dieren voor consumptie, dieren doen het continu. Maar bij dieren is het noodzaak en zelfs wenselijk om overpopulatie tegen te gaan. Wij mensen doen het anders en ongetwijfeld zullen latere generaties naar ons wijzen om ons barbaren te noemen.
De bio-industrie is verpest, dat is het hele probleem. Ik wijt het aan het kapitalisme. Als ik hier achter in de tuin wat kippen opfok raak ik er wellicht aan gehecht maar in ieder geval hebben ze dan een goed leven. Dat ik ze vervolgens opoffer aan mijn lege buik, ja daar voel ik me niet schuldig over.
Massaal dieren produceren voor consumptie zonder echte noodzaak; typisch zo’n uitwas van het kapitalisme en het stinkt tot aan de hemel. Dieren hebben gevoelens, dat is algemeen bekend. Ik ook blijkbaar.